Άη Κομμένο

Κάποτε τα πήραν από την αγκαλιά των γονιών τους, για να εκδικηθούν το θάνατο ενός «παρανοϊκού». Τα περισσότερα βρήκαν φρικτό θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ελάχιστα επέζησαν. Όμως ξαναγύρισαν στο σπίτι τους μετά από πολλά χρόνια. Τα παιδιά του Λίντιτσε πλέον στέκονται εκεί. Αμίλητα και παγωμένα. Για να μας θυμίζουν πάντα. Για να μη ξεχάσουμε ποτέ. Για να μη κάνουμε τα ίδια λάθη!

H τραγική ιστορία των παιδιών του Λίντιτσε
Ήταν 27 Μαΐου 1942. Η Τσεχοσλοβακία βρίσκεται υπό τη γερμανική κατοχή ήδη από το 1939. Ανώτατος άρχοντας της χώρας, έχει οριστεί από τον Χίτλερ, ένας από τους εμπνευστές της «τελικής λύσης», ο Ράινχαρντ Όιγκεν Τρίσταν Χάιντριχ. Επί διακυβερνήσεως του, οι δολοφονίες και οι βασανισμοί ήταν καθημερινότητα για όλους. Την ημέρα εκείνη 2 αντιστασιακοί του έστησαν ενέδρα. Τραυματίστηκε βαριά και ύστερα από λίγες μέρες πέθανε. Ακόμα όμως και μετά το θάνατό του, συνέχισε να σκοτώνει.

Η σφαγή του Λίντιτσε
Το πλήγμα για τους Ναζί ήταν μεγάλο. Έπρεπε λοιπόν αντίστοιχα να είναι και τα αντίποινα. Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε δώσει εντολή, να αφανιστούν όλοι όσοι είχαν συμμετοχή σε αυτή τη δολοφονία. Και όχι μόνο άνθρωποι. Να αφανιστούν τα πάντα που μπορεί να είχαν σχέση με τους δολοφόνους του φίλου του. Ακόμη και αν επρόκειτο για πόλεις ή χωριά. Πληροφορίες της Γκεστάπο, έλεγαν πως οι κάτοικοι μιας μικρής κωμόπολης είχαν βοηθήσει τους αντάρτες.
Το Λίντιτσε περικυκλώθηκε από τις δυνάμεις κατοχής. Ήταν 10 Ιουνίου 1942, όταν ένα εκτελεστικό απόσπασμα αρχίζει να εκτελεί όλους τους άνδρες άνω των 16 ετών. 198 ο αριθμός τους. Οι γυναίκες στέλνονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρικ.
Το Λίντιτσε ισοπεδώνεται ολοσχερώς. Η διαταγή του Φύρερ ήταν σαφής: «Να διαγραφεί από το χάρτη». Έτσι και έγινε. Στο χώρο που άλλοτε υπήρχε μια κωμόπολη, οι Γερμανοί Ναζί, αφού διέλυσαν τα πάντα, με μπουλντόζες απομάκρυναν τα ερείπια, έσπειραν σιτάρι και εξέδωσαν νέους χάρτες στους οποίους δεν υπήρχε πια περιοχή με το όνομα Λίντιτσε.

Τα παιδιά του Λίντιτσε
Τι έγιναν όμως τα παιδιά; Και γι’ αυτά οι εντολές δεν χωρούσαν παρερμηνειών! «Τα παιδιά να αρπαγούν από τους γονείς τους. Όσα έχουν Άρια χαρακτηριστικά να δοθούν για υιοθεσία σε γερμανικές οικογένειες για να ανατραφούν σωστά! Τα υπόλοιπα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως διαφορετικά από τους γονείς τους». 105 παιδιά του Λίντιτσε μεταφέρθηκαν στην Γκεστάπο. Τα 82 από αυτά, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, στάλθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Γκνάιζενάου. Μερικές μέρες αργότερα δολοφονήθηκαν σε θαλάμους αερίων.

Η επιστροφή των παιδιών
Το 1969, η καθηγήτρια Καλών Τεχνών και γλύπτρια Marie Uchytilov?, θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά. Αποφάσισε να φιλοτεχνήσει 82 αγάλματα παιδιών σε φυσικό μέγεθος. Μέχρι το θάνατό της το 1989, κατάφερε να δημιουργήσει μόνο 3. Το έργο της ανέλαβε να συνεχίσει ο σύζυγός της. Το 1995, 30 αγάλματα είχαν τοποθετηθεί εκεί που κάποτε ήταν το Λίντιτσε. Μέχρι το 2000, τα 40 αγόρια και τα 42 κορίτσια επέστρεψαν στο σπίτι τους. Στέκουν πλάι πλάι με το βλέμμα τους να ατενίζει τον κάμπο που κάποτε έπαιζαν αμέριμνα.

Βουβά και θλιμμένα, τα «παιδιά του Λίντιτσε» στέκουν εκεί και το μόνο που μας ζητούν είναι… να μην τα ξεχάσουμε ποτέ!

 ΠΗΓΗ:mentality10

Ένα δέντρο θυμάται   το συγκλονιστικόντοκιμαντέρ του Κώστα Φόλλατο συγκλονιστικόντοκιμαντέρ του Κώστα Φόλλα