Άη Κομμένο

Γράφει ο Δημήτρης Βλαχοπάνος

 Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ’ναι, μα εξορία.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Είναι ένα λυπηρό, θλιβερό και αποτρόπαιο φαινόμενο ο ρατσισμός. Που εκμηδενίζει τον άνθρωπο και τον αποκτηνώνει. Όταν οι ναζί στρατιώτες της Βέρμαχτ σκότωναν ανελέητα, χωρίς αναστολές και τύψεις, ανυπεράσπιστους ανθρώπους, όταν έκαιγαν στην πατρίδα μας ζωντανά νήπια και βρέφη,

αφιονισμένοι και κυριαρχημένοι από την αίσθηση πως εκτελούν υπανθρώπους, όπως αποκαλούσαν όσους δεν έρρεε στις φλέβες τους γερμανικό αίμα, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να εφαρμόζουν στην πράξη τη ναζιστική χιτλερική θεωρία της εκλεκτής φυλής και του παγγερμανισμού. Ο ρατσισμός αιματοκύλησε την ανθρωπότητα και στιγμάτισε ανεξίτηλα όχι τα εκατομμύρια θύματα, αλλά τους θύτες, τους νοσηρούς ιδίως εκείνους εγκεφάλους που έπλασαν αυτές τις τρομακτικές θεωρίες και μας κάνουν να αμφιβάλλουμε συχνά για τον ίδιο τον άνθρωπο ως ανώτερη ύπαρξη, ακόμη και για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Οι κατακτητές ξεχώριζαν τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους, καλλιεργώντας μεθοδικά το μύθο πως φυσική αποστολή των κατώτερων είναι να υπηρετούν τυφλά τους ανώτερους και να υφίστανται καρτερικά και αδιαμαρτύρητα την εκμετάλλευση και τη βία. Προκειμένου, στην περίπτωση της Ελλάδας, να κάμψουν τυχόν συναισθήματα συμπάθειας των στρατιωτών προς τους Έλληνες, ανέσυραν τη θεωρία του συμπατριώτη τους Φαλμεράγιερ, κατά τον οποίο το γένος των Ελλήνων έχει εξαφανιστεί από την Ευρώπη, καθώς η φυλετική κοινότητα με τους αρχαίους είχε διακοπεί από τις σλαβικές επιδρομές του 7^ου αιώνα και, συνεπώς, στις φλέβες του χριστιανικού πληθυσμού της Ελλάδας δε ρέει ούτε μία σταγόνα γνήσιου και καθαρού αίματος Ελλήνων. Κι έτσι προέκυψε με μεγάλη ευκολία η διαχωριστική γραμμή, σύμφωνα με την οποία είναι άλλο πράγμα η Ελλάδα και άλλο οι σημερινοί της κάτοικοι, δηλαδή οι σημερινοί Έλληνες, για τους οποίους τόνιζαν ότι ελάχιστα διέφεραν από τους Σλάβους –πράγμα που συνεπαγόταν, κατά τη ναζιστική αντίληψη, άκρως μειωμένη εκτίμηση της ζωής τους.

Εκτρέφοντας το μίσος προς τους Εβραίους, τους κομουνιστές και όσους διέφεραν από αυτούς, οι Γερμανοί αξιωματικοί, συντονισμένοι με το πνεύμα της γερμανικής καθαρότητας, βομβάρδιζαν τη συνείδηση των στρατιωτών τους σημειώνοντας πως δε συναντά κανείς στο ελληνικό έδαφος σχεδόν πουθενά έναν πραγματικά ωραίο τύπο ανθρώπου που να θυμίζει αληθινό Έλληνα. Μάταια ψάχνει κανείς, τόνιζαν, έναν απόγονο των ανθρώπων που ήταν κάποτε φορείς ενός ανώτερου πολιτισμού. Βρίσκει μόνο ένα σπάνιο πολύπλευρο φυλετικό συνονθύλευμα τρισάθλιων τύπων. Μόνο υπολείμματα υπάρχουν από τον πάλαι ποτέ εξέχοντα ελληνικό λαό. Ο Ελληνισμός έχει πεθάνει και πίσω του άφησε τους πρώην σκλάβους απ’ όλα τα μέρη της γης που έμειναν γόνιμοι και συνέχισαν να αναπαράγονται έως ότου κατέλαβαν τον τόπο αυτό, χωρίς όμως ποτέ να διατηρήσουν τον πολιτισμό, τη μόρφωση ή ακόμη και τις εξωτερικές συνθήκες. Γεννήθηκε ένας άθλιος λαός εμπόρων και απατεώνων!!!

Η ανθελληνική συμπεριφορά των Γερμανών καλλιεργείται και κορυφώνεται ύστερα από τις μαζικές εκδηλώσεις αμφισβήτησης της γερμανικής υπεροχής και κατοχής, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις του πληθυσμού ενάντια στην πείνα, τη μαύρη αγορά, την αναγκαστική επιστράτευση εργατών και τις εκτελέσεις, την εμφάνιση των αντιστασιακών οργανώσεων και την ένοπλη πάλη του ελληνικού λαού για την απελευθέρωσή του. Οι απλοί στρατιώτες άκουγαν τρομακτικές ιστορίες για το πώς ακρωτηρίαζαν οι αντάρτες γερμανούς στρατιώτες που έπιαναν, ιστορίες που ενίσχυαν το φόβο τους για τους ντόπιους στασιαστές: αυτοί οι Βαλκάνιοι πρωτόγονοι και οι κομουνιστές φανατικοί αγνοούσαν φυσικά τι ήταν η πολιτισμένη συμπεριφορά…

Η γερμανική προπαγάνδα ξεκινά μια ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον της Ελλάδας και φιλοτεχνεί το πορτρέτο του Έλληνα εργάτη ως συνώνυμου της κοπάνας, της απροθυμίας για δουλειά, της απειθαρχίας, της χαρτοπαιξίας και της τεμπελιάς. Άλλες εκθέσεις παρουσιάζουν τους Έλληνες ως αχαΐρευτους, που ζητιανεύουν, κλέβουν και στήνουν καυγάδες με τους Γερμανούς. Αξιωματικός, μάλιστα, της γκεστάπο αποφαίνεται πως ο γερμανικός πληθυσμός παρομοιάζει συχνά τους Έλληνες με τους Τσιγγάνους, εξαιτίας των αμφίβολων ηθικών και πολιτικών τους ιδιοτήτων.

Έτσι ο φιλελληνισμός και η αρχαιολατρία της ναζιστικής ιδεολογίας έδωσαν τη θέση τους σε φυλετικά στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι αντάρτες ήταν ληστές που ενδημούσαν στην περιοχή, προέρχονταν από έναν πρωτόγονο πληθυσμό και δεν είχαν κάποιο κώδικα στρατιωτικής τιμής. Το τοπίο αυτό παρέχει την άδεια στους Γερμανούς στρατιώτες να επιδίδονται με κάθε αγριότητα στην εξόντωση άοπλων και ανυπεράσπιστων Ελλήνων.

Είναι λυπηρό και θλιβερό φαινόμενο ο ρατσισμός. Όταν ιδίως ανασύρεται τόσο αβασάνιστα από ανθρώπους που τους αρέσει να δηλώνουν απόγονοι των Ελλήνων.