Άη Κομμένο

«Δεν μας επιτρέπεται να ξεχνάμε για ποια εγκλήματα στην Ελλάδα ήταν υπεύθυνος ο γερμανικός φασισμός. Μπορούμε να δούμε τις συνέπειες του αντισημιτισμού και του ρατσισμού στην εξουσία, την καταστροφική πολιτική ενάντια στην κοινωνία», αναφέρει ο Ούλριχ Σνάιντερ, Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών - Αντιφασιστών (FIR) στον χαιρετισμό του για το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, που θα πραγματοποιηθεί στον Αμιρά Βιάννου από τις 14 έως τις 16 Σεπτεμβρίου.

 Συντάκτης:Αριστομένης Ι. Συγγελάκης*

«Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρμετρη βία για μία στιγμή, δεν είναι ακόμη σκλάβος.
Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. […]
Οχι! Κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός»
(Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942).

Η εκπομπή «Αφύλαχτη Διάβαση», που μεταδίδεται το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 12:00 στο Πρώτο Πρόγραμμα, παρουσιάζει  ένα πρωτότυπο ντοκιμαντέρ για μία άγνωστη όσο και συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία που εκτυλίσσεται στο περιθώριο της Σφαγής στο Κομμένο Άρτας. Πρόκειται για το τρίτο κατά σειρά ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ που ετοίμασε η εκπομπή, φόρος τιμής και μνήμης στο Ολοκαύτωμα του Κομμένου. Έφυγε να πολεμήσει στο αλβανικό μέτωπο και δεν γύρισε. Η μάνα του τον νόμιζε για νεκρό. Του έφτιαξε μνήμα και του έκανε μνημόσυνο. Ο Σπύρος Βλαχοπάνος θα επιστρέψει ζωντανός στο χωριό του, το Κομμένο Άρτας, αρχές του 1942. Ο γυρισμός του είναι ανέλπιστο δώρο για τη μάνα, τον πατέρα του τον Θανάση και τ’ αδέλφια του. Όμως η χαρά της οικογένειας δεν θα κρατήσει πολύ.

ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ.......

Η μόλυνση των υδάτων είναι πλέον τόσο μεγάλη που η κατάσταση είναι μάλλον μη αναστρέψιμη. Οφείλει κάθε πολίτης ξεχωριστά και όλοι μαζί να προστατέψουμε το ήδη βεβαρημένο περιβάλλον. Περισσότερο όμως πρέπει να ευαισθητοποιηθούν οι φορείς της κάθε περιοχής.

Η Άρτα παίρνει σειρά για να κεράσει Ήπειρο τις επόμενες ημέρες. Η έκθεση τοπικών προϊόντων έγινε θεσμός δίνοντας την ευκαιρία σε τοπικούς παραγωγούς να προβάλλουν και να παρουσιάσουν τα προϊόντα τους. Από την Παρασκευή 31 Αυγούστου έως την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου, λοιπόν στην πλατεία Σκουφά,

Του Βασίλη Κυριαζή*

Από την αυγή του αιματοβαμμένου εικοστού αιώνα μέχρι και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Ιταλική, Γερμανική και Βουλγαρική κατοχή της Ελλάδας, μέσα σε κινδυνώδεις περιστάσεις, αναδείχθηκαν και μαρτύρησαν «άνδρες αγαθοί», λίγοι επώνυμοι και χιλιάδες χιλιάδων απλός Λαός, άνδρες και γυναίκες, που με περίσσια αφοβιά αντίκρισαν το θάνατο.

Εφημερίδα «Ηχώ της Άρτας» 21 Αυγούστου 2018

Εδώ και κάμποσα χρόνια, «η σφαγή του Κομμένου» όπως είναι γνωστή η βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Γερμανοί κατακτητές στους κατοίκους του χωριού της Άρτας, από μια τοπική εκδήλωση μνήμης, άρχισε να αναβαθμίζεται και χρόνο με το χρόνο να αναδεικνύεται σε σημαντικό γεγονός συλλογικής μνήμης για την Άρτα και σιγά-σιγά για ολόκληρη την Ελλάδα…

Υπό καταρρακτώδη βροχή τελέστηκε την Πέμπτη 16 Αυγούστου στο Κομμένο το μνημόσυνο τιμής των 317 θυμάτων της ναζιστικής γερμανικής θηριωδίας. Όλα τα χάλασε η βροχή! Και ήταν η πρώτη φορά στα 75 χρόνια μετά τη σφαγή που η ακραία βία των γερμανών στρατιωτών βρήκε «σύμμαχο» το ακραίο αυτό καιρικό φαινόμενο, για να γλιτώσει έτσι από την «μήνιν» των κατοίκων του Κομμένου και τις βαριές καταγγελίες που εκτοξεύουν κατά κανόνα οι ομιλητές.

Του Γεωργίου Καρτσωνάκη
          Κάθε χρόνο στο γύρισμα  της ιστορικής ημερομηνίας της θυσίας του Σοκαρά, όπως και κάθε κρητικού χωριού, οι ζωντανοί θυμούνται για μια μέρα τους αγωνιστές της αντίστασης και της λευτεριάς. Το μερίδιο της τιμής του αγώνα το κράτησαν οι νεκροί και της μνήμης οι ζωντανοί. Το χρέος όμως στους  μάρτυρες της περιόδου αυτής μένει ανεξόφλητο. Οι θυσίες πρέπει να αναγνωρίζονται και να διδάσκονται. Για να μάθουν τα παιδιά μας, οι νεώτεροι ότι όλοι σήκωσαν το λάβαρο της αντίστασης. Όλοι δόθηκαν ολοκληρωτικά στον αγώνα.

Τα περισσότερα εγκλήματα πολέμου από τις κατοχικές δυνάμεις, και ειδικότερα από τις γερμανικές, κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα σχετίζονται με το μέτρο των αντιποίνων. Τα αποκαλούμενα «μέτρα εξιλέωσης» ήταν η απάντηση του κατακτητή απέναντι σε βλάβη που είχε προκληθεί στο προσωπικό ή τις εγκαταστάσεις των δυνάμεων κατοχής από την ελληνική πλευρά.