Άη Κομμένο

Αξιέπαινη και ανεκτίμητη η πρωτοβουλία του συγχωριανού μας Νίκου Βλάχου να φυτέψει μόνος του ευκαλύπτους σε όλη τη γραμμή του αναχώματος, από τις πόρτες ως το γεφύρι της περαταριάς. Με το μεράκι και την τέχνη που τον διακρίνει, βάζει το δικό του αποτύπωμα σ’ έναν από τους ομορφότερους δρόμους του Κομμένου.
Αλλά συνιστά, συν τοις άλλοις, η πράξη του και μια ελάχιστη απόδοση τιμής προς τους χωριανούς μας εκείνους που το πρωί της 16ης Αυγούστου 1943,

79 χρόνια μετά… «η στερνή μου εξομολόγηση είναι:
Να μη δολοφονηθούν και οι μνήμες,
να μη σβήσουν τα καντήλια της μνήμης.
Να μην ξεχαστούν οι μνήμες»,
Μ. Γλέζος

Εβδομήντα εννέα χρόνια πριν, στις 9 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί του Χίτλερ είχαν εισβάλει στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση του ελληνικού Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, στο Γερμανικό Προξενείο της πόλης. Η παράδοσή της πόλης έγινε από τις τοπικές αρχές στην οδό Μοναστηρίου, με «δραγουμάνο» τον γερμανόφιλο καθηγητή της Νομικής Σχολής «φον» Περικλή Βιζουκίδη. Ο τελευταίος, καλωσορίζοντας τους εισβολείς, είπε: «Γνωρίζω το Βερολίνο πολύ καλά, γιατί ήμουν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο στα ελληνικά και τουρκικά. Τώρα θα ‘ρθουν πάλι καλύτερα χρόνια για την Ελλάδα, γιατί ανανεώνει τους δεσμούς της με τη Γερμανία. Χαιρετίστε μου τη χώρα σας και το Βερολίνο!»

Συγκλονιστικός Μανώλης Γλέζος: «Και αν πεθάνω θα σας κυνηγά η ύπαρξη μου για να κάνετε αυτά που πρέπει να κάνετε. Μη νομίζετε ότι θα γλυτώσετε από μένα…».

Ο Μανώλης Γλέζος ενσάρκωνε τον αγώνα των Ελλήνων για τη δημοκρατία, την ελευθερία, τον ανθρωπισμό και την αξιοπρέπεια. Αταλάντευτος στις ιδέες του και προσηλωμένος στον ιερό σκοπό της ελεύθερης και ανεξάρτητης πατρίδας, έταξε τη ζωή του στην αδιάκοπη μάχη για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης και άνοιξε το δρόμο για τη δυναμική διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Δύσκολος δρόμος και σκληρός. Στο προσκλητήριό του δηλώσαμε παρόντες και αναλάβαμε το μερίδιό μας σ’ αυτή την ασίγαστη πάλη για τη δικαίωση της θυσίας των Ελλήνων, για τη δικαίωση της θυσίας του Κομμένου. Είναι μεγάλη η τιμή μας που ο Μανώλης Γλέζος επισκέφτηκε ως προσκυνητής και ομιλητής το Κομμένο τον Αύγουστο του 2007 και δήλωσε με την παρουσία του και μόνο πως δεν πήγε χαμένο το αίμα των 317 του Κομμένου. Είναι μεγάλη η τιμή μας που συμμετέχουμε στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ) και εκπροσωπούμε το Κομμένο, προσφέροντας το ελάχιστο που μπορούμε για την επικράτηση της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Είναι μεγάλη η τιμή μας που σφίξαμε το χέρι του Μανώλη Γλέζου και νιώσαμε τη ζεστασιά και την απλότητα της ψυχής ενός ζωντανού ήρωα.

Ο Μανώλης Γλέζος, η μνήμη του έθνους, δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Ο ακαταπόνητος αγωνιστής, ο επαναστάτης, ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης, ο άνθρωπος που μαζί με τον συναγωνιστή του Λάκη Σάντα κατέβασαν τον αγκυλωτό σταυρό, το μισητό σύμβολο του ναζισμού από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, τον Μάιο του 1941, δίνοντας το σύνθημα για την παλλαϊκή Εθνική Αντίσταση στον ελληνικό λαό και σε όλους τους λαούς της Ευρώπης, έφυγε σήμερα από κοντά μας, βυθίζοντας στην θλίψη όλους τους Έλληνες αλλά και τους δημοκράτες όπου γης.

Η παραδοχή πως κανείς δεν είναι ασφαλής από τον κορονοϊό Covid19, βρήκε την εφαρμογή της και στη πόλη μας, καθώς ο ιός  «χτύπησε» στους Κωστακιούς  Άρτας, έχοντας ως θύματα μια γυναίκα 64 ετών και τον γιό της 42 ετών, οι οποίο και βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό. Οι δυό άτυχοι συμπολίτες μας, οι οποίοι είναι καλά στην υγεία τους, βρίσκονται σε κατ’ οίκον καραντίνα, ενώ ήδη πραγματοποιείται η ιχνηλάτηση των επαφών τους.

Να ευχηθούμε να πάνε όλα καλά στους δυό συμπολίτες μας… ΠΗΓΗ: http://gnomiartas.gr/ 

Γράφει ο Δημήτρης Βλαχοπάνος

Και πίσω έρχεται ο άνεμος/ πίσω τους έρχεται ο μεγάλος άνεμος/ πίσω τους έρχεται ο μεγάλος άνεμος βουίζοντας/ ειρήνη/ ειρήνη
Τάσος Λειβαδίτης
Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

Ο κορονοϊός είναι η πρώτη τρομακτική δοκιμασία που περνά ο 21ος αιώνας. Ολόκληρος ο πλανήτης έχει τεθεί σε κατάσταση πολιορκίας. Με τον ενδόμυχο φόβο πως ίσως έτσι θα κυλήσει στο εξής η ζωή του.
Κυκλωμένος από έναν αόρατο εχθρό, που μετακινείται με ηλεκτρονικές ταχύτητες από χώρα σε χώρα και κουρελιάζει σύνορα, συμμαχίες, αμυντικά συστήματα, πολεμικές βιομηχανίες, στρατόπεδα, οπλοστάσια και ό,τι γνωρίζαμε ως τώρα σχετικά με τους συμβατικούς πολέμους, ο σύγχρονος κόσμος στενάζει μένοντας εμβρόντητος και ανίκανος σπίτι,

   Γράφει ο Δημήτρης Βλαχοπάνος

Όσο κι αν ένας απλός πολίτης ευτυχεί στις ιδιωτικές του υποθέσεις, καταστρέφεται και ο ίδιος μαζί με την πατρίδα του, αν καταστραφεί εκείνη.
Θουκυδίδης, Β, 60

Το 429 π. Χ., δεύτερο έτος του πελοποννησιακού πολέμου, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα ο λοιμός. Η αρρώστια είχε άλλοτε παρουσιαστεί και σε άλλα μέρη, αλλά πουθενά τόσο θανατηφόρα και σε τόση έκταση. Ούτε καν οι γιατροί, που για πρώτη φορά την αντιμετώπιζαν, δεν μπορούσαν να βοηθήσουν, αντίθετα πέθαιναν οι περισσότεροι επειδή έρχονταν σε επαφή με τους αρρώστους. Ανώφελες και οι παρακλήσεις στους βωμούς και τα μαντεία· αποκαμωμένοι οι άνθρωποι, τα παράτησαν κι αυτά.

Πλήρης ημερών έφυγε την Τετάρτη 18 Μάρτη από τη ζωή ο Χαρίλης Παππάς. Τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρήθηκε πολύ από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει

"Στους ανθρώπους που δεν έχουν την επιλογή να μείνουν σπίτι τους, στους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους αστυνομικούς, τους στρατιωτικούς, τους δημοσιογράφους, τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους και ειδικότερα στους ανθρώπους που στελεχώνουν το δήμο μας να ευχηθώ καλή δύναμη! Καλή δύναμη επίσης και σε όσους χρειάστηκε να κλείσουν τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους.